υπαχλύνομαι

Α

παθ. σκοτεινιάζω βαθμιαία («ὑπηχλύνθη... οὐρανός», Κόϊντ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + ἀχλύνομαι «καλύπτομαι με ομίχλη, σκοτεινιάζω»].